Stanisław Petrykowski urodził się w Warszawie 30 kwietnia 1937 r. Po ukończeniu szkoły średniej w 1954 r. rozpoczął pracę w Wojskowych Zakładach Graficznych MON łącząc pracę zawodową z nauką. W roku 1964 ukończył studia uzyskując tytuł magistra Wydziału Ekonomiki Produkcji w Szkole Głównej Handlowej. Żonaty od 1959 r, miał syna, który również ukończył SGH. Od 1972 r. na stałe związał się z budownictwem pełniąc kolejno wiele funkcji na kierowniczych stanowiskach w przedsiębiorstwach oraz od 1978 r. funkcję dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Betonów. W latach 1980 – 1989 z wyboru pełnił funkcję dyrektora Zrzeszenia Przedsiębiorstw Branży Betonów.

Od 1990 r. związał się na stałe z przemysłem materiałów budowlanych w Pile, a w działalności społecznej ze środowiskiem organizacji inżynierskich zrzeszonych w Federacji Stowarzyszeń Naukowo Technicznych.

W 1990 roku zorganizował z udziałem kilkunastu firm i osób prywatnych Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą Przedsiębiorstwo Techniczno-Usługowe „PREFABET” działającą do dnia dzisiejszego, gdzie pełnił funkcję jednoosobowego zarządu. Spółka powstała na bazie Zakładu Prefabrykacji Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów z Kalisza Pomorskiego produkującego rury betonowe i kręgi, elementy drogowe, ogrodzenia, drobną architekturę. Na terenie będącym w posiadaniu Spółki położonym wśród lasu przy stacji Dolaszewo Wałeckie na powierzchni 12 hektarów we współpracy z Gmina Szydłowo, a w szczególności z ówczesnym Wójtem Panem Zdzisławem Marciniakiem, powstało liczące dzisiaj kilkadziesiąt budynków osiedle mieszkaniowe. Spółka na bazie starego wyrobiska uruchomiła kopalnię kruszywa, z którego na przestrzeni 15 lat wydobyto na potrzeby budownictwa pilskiego kilkaset tysięcy ton kruszywa.

Niezależnie od działalności zawodowej Stanisław Petrykowski był związany z działalnością organizacji zawodowych stowarzyszeń naukowo – technicznych. Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji: Wiceprezesa i Prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych, kilka kadencji był członkiem i wiceprzewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej FNST, Wiceprezesa Zarządu Głównego Federacji Stowarzyszeń Naukowo- Technicznych, Prezesa Rady Nadzorczej Domu Pracy Twórczej NOT w Zakopanym, Prezesa Zarządu Ośrodka Postępu Technicznego NOT w Warszawie, kilka kadencji był członkiem Rady Krajowej FNST.

Czynnie uczestniczył w pracach Krajowego Ruchu Mieszkaniowego. Założyciel Warszawskiego Towarzystwa Mieszkaniowego. W roku 1994 na wniosek Ministra Skarbu został powołany przez Prezesa Rady Ministrów na członka a następnie wybrany na Przewodniczącego Rady Nadzorczej Narodowego Funduszu Inwestycyjnego „PROGRESS”. Za czynny udział w działalności społecznej został uhonorowany wieloma odznakami i wyróżnieniami.

Uczestniczył przy redakcji projektów wielu aktów prawnych związanych z budownictwem, rozwojem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych. Jego praca zawodowa i praca społeczna w pełni służyła społeczeństwu. Stanisław Petrykowski znany był szerokiemu środowisku związanemu z budownictwem, mającym za swój cel rozwój tej gałęzi gospodarki narodowej.

Cechą bardzo charakterystyczną dla Stanisława Petrykowskiego była umiejętność łączenia pracy zawodowej na ważnych i odpowiedzialnych stanowiskach z działalnością społeczną. Do końca był czynnym działaczem szczycąc się tytułem Prezesa Honorowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych, Członka Honorowego i założyciela Stowarzyszenia Producentów Betonów. Do końca 2022 r. pełnił swoją wieloletnią funkcję Przewodniczącego Rady Naczelnej SITPMB, przez wiele lat był delegatem Stowarzyszenia do Rady Krajowej FSN-T NOT, funkcja ta została mu również powierzona na kolejną kadencję w latach 2022 – 2026.

Wyrazem uznania i oceny całokształtu w działalności zawodowej i społecznej w ciągu ponad 60 letniej pracy zawodowej były wyróżnienia, odznaczenia stowarzyszeniowe, samorządowe, medale państwowe, w szczególności: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Kawalerski i Oficerski Order Odrodzenia , Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski nadany w 2001 r.